Meaning of Beauty :معنی قشنگ

حرفم فصیح نیست

نه دلنشین، نه گرم و آتشین

اما مرا تقدس مهتاب ماندنی است

تا معنی قشنگ، از یاد مردم دنیا نرفته است

یا آن زمان که عشق به مفهوم رنگ هست

حرفم شنیدنی است. خورشید دیدنی است.

یا قطره اشک دخترک زیر چکمه ها،

شعرای” دیگری است، دنیای دیگری است”

من قاصدک تر از این باد می شوم

تا عشق می روم

از پشت ابرها، شاید کسی شنید زمزمه سرد باد را

در یک‌شب کویر

آن شب که دختر تنهای بی پدر

بی مادر و‌ پدر

:در گوش چاه گفت

“دنیای من کجاست؟”

My words are not eloquent,

Neither sweet, nor warm, nor fiery.

Yet I bear moonlight’s sacredness,

As long as the meaning of beauty

Is not forgotten by the people of the world.

Or while love still lingers in the essence of color,

My words can be heard. The sun can be seen.

Or the teardrop of a little girl beneath a soldier’s boots—

A new bright star, a new kind of world.

I will become lighter than dandelions,

And ride this breeze toward love.

Perhaps someone, beyond the clouds,

Will hear the cold murmur of the wind,

On a desert night—

That night, when the lonely girl, fatherless,

Motherless,

Whispered to the well:

“Where is my world?”